قبلا همه ما خودروهای ایرانی_فرانسوی را به همه خودروهای چینی ترجیح می دادیم و اصلا راضی نبودیم که با پولی که در جیب داریم به سراغ خودروهای چینی برویم و اگر هم شخصی پیدا می شد که این کار را انجام دهد به احتمال خیلی زود پشیمان می شد .

موضوعاتی که در بین اتومبیل سازان چینی یک امر کاملا عادی و طبیعی همیشه وجود داشت کیفیت ضعیف و عملکرد ناامید کننده خودرو و طراحی نامناسب و داشتن سطح ایمنی پایین بود .

ولی در کنار موارد گفته شده در بالا باید این موضوع را هم بیان نمود که این خودروسازان خیلی زود و در مدت خیلی کوتاه موفق شدند همه چیز را دچار تغییر و تحول کنند .

طرح‌های ناموزون جای خود را به طراحی اصولی‌تر داد، ارگونومی ضعیف بهبود یافت و راندمان کلی نیز نسبت به گذشته پیشرفت قابل ملاحظه‌ای کرد. تا جایی که اتومبیل‌های چینی که تا چند سال قبل توان رقابت با سمند و پژو  پارس را نداشتند اکنون با قیمت‌های 40 تا 100 میلیون تومانی کم و بیش مورد استقبال مردم قرار می‌گیرند و این خود نشان از پیشرفت عجیب این کشور در کوتاه‌ترین زمان دارد. البته هنوز هم راه بسیار طولانی پیش روی کشور چین است تا به تولید کنندگان مطرح جهان برسند اما سرعت پیشرفت این کشور در صنعت خودرو سازی به قدری شگفت‌آور بوده که نمی‌توان پیش بینی کرد این مسیر طولانی در چه زمانی طی خواهد شد.

معرفی و بررسی کیفیت

 تقریبا همه ایرانیان با برند MVM در مدل 110 یا به قول بعضی‌ها دوو ماتیز چینی آشنا شدند. خودرویی نسبتاً موفق که هر چند کیفیت و امنیت برادر دوقلوی کره‌ای‌اش را نداشت ولی توانست با کمک اعتبار ماتیز و کیفیت قابل قبول خودش در کنار محدودیت خودروهای ارزان قیمت در ایران به فروش خوبی دست پیدا کند و با استقبال نسبتاً مناسبی بخصوص از طرف خانم‌ها مواجه شد. از آن زمان دیری نپایید که شاهد حضور انواع مدل‌های سدان، هاچ‌بک و کراس‌اوور این خودروساز در کشورمان باشیم.
MVM530، احتمالاً نامش در ابتدا شنونده را به یاد BMW530 می‌اندازد. خودروهای چینی که از نام‌های مشابه ب‌ام‌وه استفاده کرده‌اند، کم نیستند، لیفان  520، ام‌وی‌ام 530 و سری ایکس لیفان . ام‌وی‌ام و جیلی که به تقلید از سری ایکس ب‌ام‌وه نامگذاری شده مثال‌هایی از این تکنیک نامگذاری سرزمین اژدها می‌باشند.

شاید بتوان ام‌وی‌ام 530 را شروع جلب اعتماد ایرانی‌ها به یک برند چینی در صنعت خودرو دانست. اتومبیلی که هرچند به تکامل یافتگی محصولات امروز این کشور نیست اما زمانی که هنوز خودروهای باکیفیت‌تری مثل جیلی و ام‌جی به بازار نیامده بودند به نوعی آبروی این کشور آسیایی را حفظ کرده و با کیفیت قابل قبول‌تر نسبت به محصولات قبلی راه را برای ارائه سایر خودروهای چینی به ایران هموارتر ساخت.
البته در دنیای نسبیت منظور ما از کیفیت مناسب، رقابت با ماندگاری بی چون و چرای تویوتا یا کیفیت ساخت فوق‌العاده مرسدس‌بنز نیست بلکه نسبت به قیمت خودرو و رقبای قیمتی در کشور در کنار تجهیزات ارائه شده، کیفیت را مورد بررسی قرار می‌دهیم و با این شرایط باید به 530 نمره قبولی داد چرا که بعد از گذشت چندین سال از ارائه‌ی این محصول توسط شرکت صنایع خودروسازی مدیران، رضایت نسبی را برای مشتریان به همراه داشته. هر چند جهت بررسی کیفیت با چند نفر از مالکان این خودرو صحبت کردم و اشکالاتی از قبیل خرابی و صدای کمک‌ها یا اشکال در کلیدهای کنترل درجه حرارت و … آن هم در کیلومترهای پایین شایع به نظر می‌رسید اما همین که بعد از چند سال از شروع تولید، اکثر این اتومبیل‌ها به غیر از چند اشکال فنی کوچک، از نظر ظاهری و موتوری سلامت خود را حفظ کرده‌اند باعث شده بتوانیم تا حدود زیادی به این مسافر شرقی اعتماد کنیم.

منبع : ام وی ام 



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: